Singer/songwriter LAYLA ZOE werd eind seventies geboren in Nanaimo, Brits Columbia. Layla zong op school in musicals en als 14-jarige trad ze op in de band van haar vader. Al vrij jong kiest Layla resoluut om in de muziek haar weg te zoeken. Voor haar verhuis naar de grootste stad van Canada, Toronto, zong ze in coverbands. Vanaf 2013 woont ze in Duitsland. Op het podium is Layla een bijzondere verschijning. Ze is dan niet alleen bijzonder als singer/songwriter, maar beleeft ook met haar lichaam, als een geoefende choreografe en met zichtbare voldoening, heel intens en persoonlijk, de emoties en kracht van iedere song. Ze deelde het podium al met o.a. gitarist/producer Henrik Freischlader (Cable Car Records) en Sonny Landreth, zong gospel in de straten van Duitsland met de ongelooflijke Susan Tedeschi, trad op tijdens het Montreal Jazz Fest 2014, Blues Peer 2014 en won méér dan een award, waaronder die van “Vocalist of the Year” in 2016…

In 2005 debuteerde Layla met de limited edition 5-track ep ‘You Will’ tijdens het Vancouver Island Music Festival. In 2006 won ze in Jaarvenpaa, Finland de “Compo 10 Blues Songwriting Competition” en ging ze toeren in Europa. Tussen 2006-2008 werkte ze samen met Chris Raines, een gitarist die op Vancouver Island woont en bracht ze haar volgende albums ‘Shades of Blue’ (2006) en ‘Hoochie Coochie Woman’ (2007) uit met blues-originelen en covers.  Met haar mentor Henrik Freischlader bracht ze in 2011 ‘Sleep Little Girl’ uit. Haar 2013-album ‘The Lily’ werd in 2014 door Downbeat Magazine verkozen als “Best Album”.

‘Songs From the Road’, uitgebracht in juli 2017 op cd/dvd, was -na ‘Live @ Errington Hall’ (2008) en ‘Live @ Spirit Of ‘66’ (2015)- al Layla’s derde live album én, wat ze al langer wou doen, na twaalf jaar en tien internationaal geprezen albums, haar éérste live dvd. In Bonn stond Layla en haar gitarist & producer Jan Laacks -die haar ook hielp met haar 2016-album ‘Breaking Free’, maar een samenwerking die ondertussen is beëindigd- in de studio, voor haar dertiende studio album ‘Gemini’, een album dat in 2018 verscheen én twee studio albums, met twee aparte namen, bevatte. ‘Gemini’? Gemini kan verwijzen naar een Taiwanees historisch motorfietsmerk, twee eilandjes voor de kust van Elba, een plaats bij Ugento in Italië én, ook naar het sterrenbeeld (van o.a. Layla & Jan Laacks!) Tweelingen. ‘Gemini’ bestaat uit: ‘Fragility’ & ‘Courage’. ‘Fragility’ bevat tien akoestische opnames, de “fragile” kant van Layla’s stem en persoonlijkheid én ‘Courage’ tien elektrische opnames, Layla’s “moedige” andere kant.

Layla Zoe’s 15de album kreeg de titel ‘Nowhere Left to Go’. Geconfronteerd met een lockdown a.g.v. een wereldwijde pandemie in een jaar als geen ander, vol strijd en turbulentie, in een carrière waaraan ze de afgelopen twintig jaar had gewijd, was de bekroonde Canadese zangeres Layla Zoe nog niet klaar om op te geven…

Op mijn werktafel lag Layla Zoe’s nieuwe live album ‘INTO THE BLUE’, opgenomen in Bonn in de Harmonie (Rockpalast) op 27/03/24, tijdens haar “Into the Blue” toer. De optredens waren verdeeld in twee sets. Tijdsens één set stonden er originele nummers uit haar met Freischlader, Laacks of zelf uitgebrachte albums, op de tracklist. Tijdens de andere set bracht ze covers van artiesten als Janis Joplin, Bob Dylan en Lowell T. George, die haar in haar jeugd en latere carrière geïnspireerd hadden. De opnames van de cd en (Blu-ray) video gebeurden met Krissy Matthews (Hamburg Blues Band) op gitaar, Josh Rigal op bas (Alice Armstrong) & Felix Dehmel op drums (Marcus Deml). Die avond was Martin Meinschaefer (‘Back to the Spirit of 66’, ‘The Lilly’) de geluidsingenieur. De video werd opgenomen door Moritz Meinschaefer.

Ook die avond maakte Layla haar naam als “The Firegirl” weer waar. De opener is een a capella versie van de gospel traditional “Oh Lord I Want You to Help Me”. De 5 nummers die dan volgen, plukte ze uit haar laatste 3 studioalbums. De tranceachtige ballade “Turn this into Gold” en het beklijvende “Automatic Gun” verschenen op ‘Gemini’ ( 2018). Het tweede nummer gaat over het drama in 2017, aangericht door Stephen Paddock waarbij 59 doden en 527 gewonden vielen onder onschuldige bezoekers van een countryfestival in Las Vegas. Dat Layla méér is dan een powerhouse zangeres bewijst ze op ”Are You Still Alive Inside”, een nummer over depressie en heel overtuigend in “Might Need to Fly”, waar ze gebruik maakt van haar kopstem.

De tweede set bestaat uit 5 goed gekozen, sommige bijna vanzelfsprekende,  covers. De éérste lijkt verrassend, alhoewel gezien de oorlogen anno 2024, misschien juist niet!  Het is een méér dan 11 minuten lange versie van “War Pigs”, de Black Sabbath-net-niet-hit uit hun 1970 album, ‘Paranoid’, waaraan Ozzy Osbourne nog meeschreef. “Willin’” is een oldskool ballade van Lowell T. George. Hij nam het voor het eerst op met zijn groep Little Feat op hun debuutalbum uit 1971. De tekst is geschreven vanuit het perspectief van een vrachtwagenchauffeur die "van Tucson naar Tucumcari, Tehachapi naar Tonopah" reed en "wat sigaretten en mensen uit Mexico smokkelde…". Het lied werd een volkslied voor vrachtwagenchauffeurs. Wat hier zeker niet mocht ontbreken, het lijkt op Layla’s lijf geschreven, is Janis Joplin’s klassieker, “Move Over”. Er volgen nog -geschreven als slaapliedje voor zijn oudste zoon Jesse, geboren in 1966- Bob Dylan’s veelzeggende “Forever Young” en in de finale, het oh zo mooie, Elizabeth Cotten’s “Freight Train”. De afsluiter, de “Zugabe”, is een Amerikaans volksliedje dat populair gemaakt werd tijdens de Amerikaanse folk revival en de Britse skiffle periode van de jaren 1950 en 1960. Elizabeth componeerde het nummer als tiener (ergens tussen 1906 en 1912), geïnspireerd door het geluid van de treinen die op de rails binnenrolden in de buurt van haar huis in North Carolina. Ook die treinen inspireerden de jonge Quarrymen-Beatles eind fifties én Layla in 2024 nog steeds…

“Ook in Bonn in de Harmonie schitterde LAYLA ZOE tijdens haar ‘INTO THE BLUE’ toer. Ze is nog altijd de onbetwiste  “Firegirl”, “Canada’s darling of the Blues”…”

Eric Schuurmans

releasedatum 19/09/24

‘INTO THE BLUE – LIVE IN CONCERT’: Track list: Set 1: 01. Oh Lord I Want You to Help Me [gospel traditional] – 02. Turn into this Gold – 03. Automatic Gun – 04. Are You Still Alive Inside – 05. Jasmine – 06. Might Need to Fly – Set 2: 07. War Pigs [Geezer, Tony Lommi, Bill Ward, Ozzy Osbourne] – 08. Willin’ [Lowell T. George] – 09. Move Over [Janis Joplin] – 10. Forever Young [Bob Dylan] – 11. Freight Train [Elizabeth Cotten] | Music/Lyrics by Layla Zoe, w/Jan Laacks (2-4), w/Henrik Freischlader (5) & w/Guy Smeets (6), or as [noted] | Credits: Layla Zoe: vocs / Krissy Matthews: guitars / Felix Dehmel: drums / Josh Rigal: bass, bvs

Discography LAYLA ZOE: Into the Blue – Live in Concert, Recorded 27/03/24 live in Bonn, DE @ Harmonie (cd, blu-ray) [2024] | The World Could Change, ft. Henrik Freischlader [2022] | Nowhere Let to Go [2021] | Retrospective Tour 2019 (2cd) [2020] | Gemini: Fragility / Courage (2cd) [2018] | Songs from the Road (cd/dvd) - Recorded 21/03/17 live @ the Hirsch Club in Nürnberg, DE [07/2017] | Blues Caravan 2016: Blue Sisters, w/Ina Forsman, Layla Zoe & Tasha Taylor (cd/dvd) - Recorded 22/02/16 live in the Hirsch Club in Nürnberg, DE [02/2017] | Breaking Free [2016] | Live @ Spirit Of 66 (2cd) [2015] | The Lily [2013] | Years in the Blue Flame (compilation) [2012] | Sleep Little Girl [2011] | Firegirl [2008] | Live @ Errington Hall [2008] | Hoochie Coochie Woman [2007] | Shades of Blue [2006] | You Will (ep,#5) [2005] |